Skarabeusz - naszyjnik "Chowańce Czarownic" talizman: stabilność i wytrwałość

Naszyjnik "Skarabeusz" z serii "Chowańce Czarownic" Witches' Familiars - talizman: stabilność i wytrwałość

Wisior w kolorze ciemnego srebra i złota, przedstawiający złotego żuka - skarabeusza. Posiada on duże, stylizowane skrzydła. Trzyma ponad sobą duży okrągły kamyk w kolorze głębokiego pomarańczu, który odzwierciedla słońce. Wisiorek nosi nazwę "Khepri Beetle" - jest żuk starożytnego egipskiego bóstwa Chepri. 

Chepri, czyli "Stający się", to prabóstwo egipskie, czczone pod postacią skarabeusza. Był bogiem wschodzącego słońca i stwórcą innych bóstw. Miał tajemną moc ciągłego odradzania się.

Kim (czym) były chowańce? CHOWANIEC to duch, z którym wiedźma lub czarodziej ściśle współpracowali, to towarzysz i pomocnik w magicznych działaniach. Zazwyczaj było to zwierzę. Mogły to być też diabły, demony, duchy zmarłych lub nawet anioły, ale zazwyczaj właśnie pod postacią zwierzęcia. Skąd się brały chowańce u osób zajmujących się czarostwem? Często chowaniec po raz pierwszy pojawiał się w okolicznościach, gdy potencjalna wiedźma była w kłopotach, aby zaoferować swoją pomoc.

Khepri Beetle - talizman dla stabilności i wytrwałości

Chrząszcz kroczy swoją drogą wielokrotnie i na wiele sposobów. Reprezentuje stabilność, wytrwałość, współpracę i oddanie.

Jako twój chowaniec - chrząszcz, ze względu na swoje oddanie w dążeniu do celu, połączy cię z sukcesem.

WYMIARY:

Zawieszka ma wymiary: szerokość 3,5 cm, wysokość 5,0 cm.

Łańcuszek wraz z zapięciem ma długość ok. 50,0 cm.

Satynowa sakiewka: 10,0 cm x 8,0 cm.

BIŻUTERIA SZTUCZNA, wysokiej jakości.

Każdy naszyjnik z tej serii ma indywidualne znaczenie i posiada torebkę satynową w kolorze czarnym.

Pojęcie magicznych zwierząt odbijało się echem w historii w tradycjach plemiennych, mitach o stworzeniu i wielu religiach.

Klasyczny grecki filozof Sokrates mówił o osobistym duchu czy też demonie, który, jak powiedział, kieruje jego sumieniem, powstrzymując go przed popełnianiem błędów. Rdzenni Amerykanie wierzyli w zwierzęta totemowe – symbole zwierzęce, które odzwierciedlają pewne cechy oraz które służą jako przewodnicy i duchy opiekuńcze w świecie fizycznym i duchowym.

W średniowieczu chowańce opisywano jako demony niskiej rangi. Magowie wyczarowywali je podczas rytuałów, a następnie zamykali w butelkach, pierścieniach i kamieniach. Czasami sprzedawali je jako amulety, twierdząc, że duchy zapewnią sukces w hazardzie, miłości, biznesie lub w czymkolwiek innym, co tylko odpowiada potrzebom klienta.

Niegdyś w całej Europie istniały osoby zajmujące się magią ludową i działały dla korzyści swojej społeczności. A więc zajmowały się głównie leczeniem metodami z pogranicza czarów i medycyny naturalnej, odnajdowaniem zagubionych przedmiotów czy też przeciwdziałaniem magicznym atakom. Towarzyszące więc tym osobom chowańce nie musiały być wcale wykonawcami wrogich czarów. Wsparcie chowańca było bezcenne dla każdego, kto zapewniał sobie byt jako uzdrowiciel ludowy. Magiczne zwierzęta mogą pomagać w różnego typu magicznych działaniach, ochraniać wiedźmę na co dzień albo podczas duchowych podróży, w których są im towarzyszami.